Eylem Aladogans Fortitude Solitude is opgebouwd uit diverse lagen. Elke laag bevat andere motieven: een gebergte; een constellatie van vogelveren; geometrische patronen, die referenties aan oosterse architectuur oproepen. De lagen zijn ook in uiteenlopende technieken gerealiseerd: lithografie, offset, foto-etsdruk en zeefdruk. Samen vormen ze een complex, onlosmakelijk geheel.

Terwijl in Fortitude Solitude diverse beeldlagen op elkaar gelegd zijn, is in Excavating Memories eenzelfde beeld in drie verschillende kunstwerken gerealiseerd, telkens met een ander procedé. ‘Excavating’ betekent ‘uithollen’, ‘op-‘ of ‘uitgraven’. Aladogan probeert grip te krijgen op een herinnering door de bijhorende gevoelswaarde in een schematische, architecturaal ogende constructie weer te geven. De gevoelswaarde van een herinnering wisselt in de loop van de tijd – die variatie is vertaald in drie versies van hetzelfde beeld.

Nina Folkersma schreef: “Het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige krachten - angst, overgave, controle, vrijheid - en de emotionele en psychologische spanningen die daarmee gepaard gaan, vormen vaak het vertrekpunt van haar werk. Daarbij hecht Aladogan veel waarde aan het ambachtelijke maakproces en het gebruik van bepaalde materialen. (…) De eigenschappen en beperkingen van deze materialen maken voor haar letterlijk deel uit van de inhoud van het werk: ze bepalen als het ware de ziel ervan.”

De sculpturen en tekeningen van Eylem Aladogan komen voort uit een fascinatie voor macht, wilskracht en ons gevecht met existentiële angsten. Het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige krachten - angst, overgave, controle, vrijheid - en de emotionele en psychologische spanningen die daarmee gepaard gaan, vormen vaak het vertrekpunt van haar werk. Daarbij hecht Aladogan veel waarde aan het ambachtelijke maakproces en het gebruik van bepaalde materialen. Het werk Insignia - een statig medaillon met vogelmotief - is uitgevoerd in notenhout, keramiek, metaal en textiel. De eigenschappen en beperkingen van deze materialen maken voor Aladogan letterlijk deel uit van de inhoud van het werk: ze bepalen als het ware de ziel ervan. De symboliek van de vogel - het vliegen en de weidsheid van de verbeelding - keert regelmatig terug in haar werk. Zo ook in de twee tekeningen Reflective Perspective A en B. Onze blik wordt de diepte ingezogen en volgt de precisie van de lijnen, de intensiteit van het zwart en de helderheid van het wit. Naargelang ons perspectief opent zich een afgrond of een weids uitzicht tussen de rotspartijen.