“Elke Andreas Boon hanteert verschillende media. Daarmee bouwt ze installaties waarin ze verschillende werken confronteert. Haar werk getuigt van een rauwe, maar efemere schoonheid. Verlangen, pijn, kwetsbaarheid, maar ook humor vermengen zich in een zoektocht naar het sublieme. Haar modellen (waaronder zijzelf) zijn sterk en fragiel, ze zijn illustraties van Boons eigenzinnige visie op leven en kunst. Haar oeuvre kent een fundamentele dubbelheid: ze toont het kwetsbare én het rebelse. Als kunstenaar heeft ze de kracht om die vele menselijke gevoeligheden bloot te leggen en ze te verheffen tot een esthetische bewustwording. Haar werk combineert een poëtische en escapistische verbeelding met een rauwe visie op onze condition humaine. In de wereld die Boon creëert, bestaat geen volmaaktheid. Het is een wereld van vertwijfeling en imperfectie, maar net daarom ook van schoonheid en vrijheidsbesef”. (Tanguy Eeckhaut)

Boons foto’s van de zee en de meeuwen zijn subliem in de betekenis die Edmund Burke (18e-eeuws Iers filosoof) aan het woord gaf. Ze zijn bedreigend, dramatisch, overweldigend en van een grote schoonheid. In het videowerk waar we twee jonge vrouwen elkaars haar zien kammen terwijl ze dansende, bezwerende passen zetten, komt de kunstenares dicht bij het gevoel dat uitgaat van Kjartanssons The Visitors.