De kunst van Aleana Egan is overwegend intuïtief en subjectief en een reactie op de materiële wereld van de architectuur en de menselijke interactie ermee. Ze gebruikt eenvoudige materialen, geassembleerd of nauwelijks getransformeerd, om raadselachtige werken te creëren die een ingetogen toon en structuur hebben. Egans motieven en vormen fungeren als sporen van of herinneringen aan plaatsen of alledaagse momenten. Hiaten en afwezigheden vormen de kern van wat ze doet, en dit maakt haar werk soms bevreemdend. Haar veelvuldige
literaire en historische toespelingen, die doelbewust nooit worden uitgelegd,
zijn terughoudend en onvolledig. Egan ontwikkelt haar tekeningen (maar ook sculpturen en installaties) als emotionele registraties van een gebouwde wereld.
De componenten van haar werken functioneren als een pauze, een aantekening, een herinnering aan de ervaring van verschillende media, die zowel voor hun esthetische als structurele kwaliteiten gekozen werden.