Tyrell Kuipers experimenteert op speelse wijze met het gegeven van alledaagsheid. Haar werk gaat over de dialoog tussen object en toeschouwer. Haar materiaalkeuze lijkt ongedwongen, maar verraadt een scherp conceptueel gedachtegoed. Het stelt haar in staat de reikwijdte van het beeld af te tasten, aowel in zijn materiële waarde, als wat betreft zijn artistieke kwaliteiten. De werken die Kuipers in Emergent toont, zijn voor de kijker herkenbaar als fietsrekken. Door ze echter op een andere manier te presenteren en te manipuleren, haalt de kunstenaar het object uit zijn natuurlijke context en wordt het slechts een imitatie van het origineel. Het object verliest zo zijn betekeniswaarde en wordt een sculptuur. Maar Tyrell Kuipers is slinks. De herhaling van het object, in dit geval het fietsrek, refereert opnieuw aan zijn oorspronkelijke functie. Hierdoor ontstaat een continu spel tussen object en betekenis.