Zowel de tekeningen, de schilderijen als de sculpturen van Antonietta Peeters zijn opgebouwd uit grillige en organische patronen. Kenmerkend zijn haar herhaalde verftoetsen, haaksteken en borduursels. Elk individueel werk vertoont zijn eigen variaties van dynamiek, ritme en resonantie. Om de essentie van beweging te vangen, worden de schilderijen vaak op een vrije manier gepresenteerd en behandeld. Bij het werk 2019 (16-6-’19) vouwde Peeters de rechterzijde van het doek naar achteren om de ruimtelijke kwaliteiten ervan te benadrukken. Deze ingreep geeft het werk meteen een levendige flair. De opstaande naden die het doek samenhouden, doen denken aan de nerven van een blad, wat we terugvinden in meerdere werken van Peeters in de tentoonstelling. Door deze herhaling krijgt de handeling een haast mechanisch karakter, wat sterk contrasteert met het op het eerste gezicht ongekunstelde en landschappelijke karakter van Peeters werken.
We kunnen het artistiek proces van deze kunstenaar misschien nog het best vergelijken met het aanschouwen van een woud. Sommigen zien een groot, onoverzichtelijk, organisch wezen. Antonietta Peeters ziet orde, structuur en poëzie. In de herhaling toont zich de meester.