Tien jaar geleden bevond Bart Lodewijks zich eind juni samen met zijn gezin in Rio de Janeiro, waar hij de daaropvolgende maanden straten zou verkennen en krijttekeningen achterlaten. Maar juist vooraleer hij vertrok, terwijl de huisschilders de galeriewanden aan het witten waren, tekende hij met zwart krijt op een gekaleide muur in Emergent. Het resultaat bleef gedurende tien rijkgevulde jaren de muur sieren, intussen als achtergrond. In de aanloop naar 10 jaar Emergent verwijderde en overschilderde Emergent-medewerker Lieven Pyfferoen Lodewijks’ tekening. Waarna de kunstenaar, zoals altijd gewapend met de waterpas, een nieuwe Veurne Drawing op de muur plaatste.

Bart Lodewijks maakt krijttekeningen en schrijft over wat deze tekeningen doet ontstaan of wat ze na hun ontstaan teweegbrengen. Deze teksten verschijnen, samen met foto’s van de tekeningen, in boeken. Pas in de loop van vorig jaar ontwikkelde Lodewijks, samen met Roger Willems van Roma Publications, een nieuwe ‘mal’ waarin hij sporen van zijn krijtpraktijk giet. Het betreft een afgewogen, ingekaderde combinatie van foto en tekst. Een recent werk uit deze reeks, gewijd aan de vertrouwde tekening in Emergent, werd gerealiseerd vlak nadat de tekening verdwenen was.

Bart Lodewijks (1972) maakt krijttekeningen, buiten en binnen, en schrijft over het creatieproces. Gewapend met een waterpas tekent hij op gekleurde wanden met wit krijt, op witte wanden met zwart krijt. Gedurende lange werkperiodes in Glasgow, Lissabon, Porto, Willemstad, Gent, Ronse en Rio de Janeiro heeft hij zich stevig binnen het stedelijke sociale weefsel ingeschreven. Dat sociale aspect maakt integraal deel uit van zijn werk. De tekeningen kunnen gefixeerd worden, maar vele hebben een tijdelijk karakter. Tekeningen en teksten komen samen en overleven in publicaties. In Huis De Valk heeft hij de kans te baat genomen om als allereerste kunstenaar de ruimtes te verkennen. Aftasten noemt hij het, met krijt en waterpas. Via dat waterpas zijn de krijttekeningen verbonden met de volkomen homogene en grenzeloze, ideale wereld van de geometrie. Gematerialiseerd op dertiende-eeuwse wanden waarvan geen meter recht loopt, behoren de tekeningen van Bart Lodewijks tegelijk tot de specifieke ruimtelijkheid en tijdelijkheid van dit pand. Veurne Drawing klinkt mooi, omdat het die beide aspecten in zich draagt. Lodewijks kende de streek, want een paar winters geleden heeft hij, op het mooiste, zwartste natuurijs dat hij ooit gezien en gevoeld had, geschaatst op de beken rond Booitshoeke. Over dat schaatsen merkte hij op dat het een vorm van tekenen is. Met de benen.