In de lente van 2021 nodigde Emergent Narcisse Tordoir uit voor een solotentoonstelling. De kunstenaar nodigde op zijn beurt Sam Samiee uit om een visuele dialoog aan te gaan. Dit mondde uit in de zinderende tentoonstelling Here Comes Everybody.

Z.T., 2022-05, een portret van de kunstenaar zelf, dat tijdens deze tentoonstelling getoond wordt, is een samenwerking tussen Tordoir, Ronald Stoops en Mati Drome. Het is een close-up van de kunstenaar met clowneske make-up. De uitdrukking op zijn gelaat is terughoudend en zelfs droevig.

Typerend voor Tordoir is dat hij schilderkundige patronen wenst te doorbreken, en dan vooral de zijne. Zodra de kunstenaar een idee op de spits heeft gedreven, verandert hij weer van koers: het gevolg van een constante in- vraagstelling van het eigen werk. Mede daarom lijkt zijn oeuvre zo ongrijpbaar en weerbarstig. De kunstenaar vernieuwt zijn eigen plastische methodes constant en radicaal. Overblijfselen van de kunstgeschiedenis zijn immer aanwe- zig, maar worden behandeld via referenties aan de actualiteit. Niet dat Tordoir enige ambitie heeft om politieke uitspraken te doen, maar, net als u en ik, leeft de kunstenaar in het hier en nu, en hij weigert de sociaal-maatschappe- lijke actualiteit, de realiteit, naast zich neer te leggen. Het gaat voor Tordoir over een logica die zich enkel ontplooit via beelden. Het beeld als methode.

Als Narcisse Tordoir al patronen wenst te doorbreken, dan vooral de zijne. Zodra de kunstenaar een idee op de spits heeft gedreven, verandert hij weer van koers, het gevolg van een constante invraagstelling van het eigen werk. In De dood als brood, een werk uit 2005, legt de kunstenaar bijna letterlijk zijn praktijk bloot. De dood van een idee creëert een voedingsbodem voor een ander idee. Mede daarom lijkt zijn oeuvre zo ongrijpbaar en weerbarstig. De kunstenaar vernieuwt zijn eigen plastische methodes constant en radicaal. Overblijfselen van de kunstgeschiedenis zijn immer aanwezig, maar worden behandeld via referenties aan de actualiteit. Niet dat Tordoir enige ambitie heeft om politieke uitspraken te doen, maar, net als u en ik, leeft de kunstenaar in het hier en nu, en hij weigert de sociaal-maatschappelijke actualiteit naast zich neer te leggen. Tordoir gaat zelfs zo ver dat hij actuele, mythologische en religieuze verhalen met elkaar verweeft en volledig in scene zet in zijn atelier. Om deze vervolgens te fotograferen, te verknippen, of op maniakale wijze herop te bouwen met pastel. De torenhoge pastel-panelen van de serie Fake Barok zijn allesbehalve stille getuigen hiervan.