Rosa Menkmans kunst speelt in op instabiliteiten en fouten in software als basis voor audiovisueel werk. Marcel Broodthaers schreef: “Chaque objet est le victime de sa nature, même dans un tableau transparent, la couleur cache la toi- le, et la moulure le cadre.” We zouden in de waan kunnen leven dat die uitspraak over de materiegebonden en, bijgevolg, beperkte aard van van elk medium (dat het iets van de wereld kan laten zien, maar in dezelfde beweging een ver- blinding installeert) niet geldt voor fenomenale beeldschermen met resoluties van miljoenen pixels. Maar Menkman toont dat niets minder waar is: “A resolution is the result of a consolidation of (...) technological materialities. Resolutions involve standards, interfaces and protocols (...) and their pre-designed affordances. The cost of media resolutions is that we have gradually become unaware of the choices and compromises they represent. Resolution studies is a theory about the setting of standards and the studies of compromised, other (speculative) possibilities.” Xilitla is een Mexicaans dorp. In de jaren 1940 startte de surrealistische dichter sir Edward James hier de constructie van een idyllische, surrealistische tuin, Las Pozas. In Menkmans handen is Xilitla getransformeerd in een hallucinatorische, poëtische en fantasmatische omgeving, tussen computerspel en audiovisuele kunst.