Het streven van Marc De Blieck herinnert aan dat van Gerhard Richter. Voor die laatste is de natuur in haar darwiniaanse veelvormigheid van een objectieve schoonheid die door de kunstenaar nimmer te evenaren valt. De Blieck heeft diverse protocollen ontwikkeld om zo automatisch mogelijk te werken. Een selectie kleine foto’s toont bomen in Willemshöhe, een oud bos in het Duitse Kassel. Alle bomen van een minimale diameter zijn er recent geïnventariseerd. De Blieck heeft van elk boomsoort een foto genomen.

De grote foto’s beneden vloeien voort uit een digitale stapeling van tientallen beelden. In een all-over structure, waarvan de kadrering vrij willekeurig oogt, wordt een visuele veel- heid aangeboden, die we als kijker onmogelijk kunnen bevatten. De plooien in de foto confronteren ons bovendien met haar concrete bestaan, ons terugwerpend in een gelimiteerd hier-en-nu.

Voor een toekomstige solo in het S.M.A.K is De Blieck met mensen gaan spreken die momenteel voor die instelling van belang zijn. Op basis van elk gesprek ging hij een dialoog aan met ChatGPT. De uitkomst maakte hem duidelijk welk landschap hij voor elke persoon kon fotograferen. Een van de foto’s in deze tentoonstelling is daar het resultaat van.