Jan Kempenaers voltooide enkele jaren geleden een doctoraat in de kunsten. Onderwerp: de relatie tussen fotografie en de pittoreske esthetica. In tegenstelling tot de klassieke esthetica, die vertrekt van zuivere, ideale vormen en entiteiten, heeft the picturesque oog voor de wisselwerking tussen diverse processen – o.a. de onderlinge doordringing van het natuurlijke en het artificiële. Dat laatste kan zich manifesteren in het soort landschap dat afgebeeld is, zoals ongedefinieerde plekken waar natuur en stad elkaar doorkruisen. Dat is het geval in een reeks foto’s van het Amerikaanse Westen (met de titels S.F.-L.A.). Maar die wisselwerking kan zich ook manifesteren in beelden van ogenschijnlijk zuiver natuur- lijke omgevingen. Hier speelt Kempenaers in op clichés over wilde natuur (bv. de jungle, het onbewoonde eiland, de toendra), die tijdens de 19de-eeuwse Romantiek ont- staan zijn en in de toeristische beeldindus- trie gecultiveerd en geëxploiteerd worden. Kempenaers ontdoet zijn beelden van nos- talgie, o.a. door middel van zijn specifieke zachte lichtwerking of in de wijze waarop hij zijn onderwerp visueel isoleert, als betrof het foto’s voor een wetenschappelijke publi- catie. Door deze kadrering laat hij effectief aanvoelen hoe manifest de impact van menselijke aanwezigheid is op wat deze beelden laten zien.