Philip Van Isackers broer is actief in de fundamentele scheikunde. Hij bestudeert niet het kleinste elementaire deeltje maar de verbindingen tussen deeltjes. Hij onderzoekt het onvoorspelbare. Wanneer de relaties of interacties tussen componenten te complex zijn om fenomenen volledig te voorspellen, worden die wel eens als emergent bestempeld.

Van Isacker liet zich inspireren door deze wetenschap van het onvoorspelbare voor een reeks tekeningen, waarvan zowel de Grote Zeetekeningen in potlood als de pentekeningen met de titel Wild Gebladerte (Ciggiano) deel uit- maken. De talloze potlood- of pennentrekken zijn op een spontane, redeloze wijze op papier gezet, zonder enig zicht op het geheel, laat staan op de creatie van een welbepaalde vorm of een vooraf bepaald beeld. Wat hij zo in gang zet, zijn massale interacties, waaruit in het oog van de toeschouwer patronen kunnen verschijnen. Als keken we naar de wolken.

Filosofensteen 1 sluit hier bij aan. In de woorden van de kunstenaar: “Ik verzamelde een aantal stenen uit de Jura en maakte er een in klei vormgegeven en in brons uitgevoerde sokkel voor. Niet zozeer een of andere esthetische kwaliteit van de steen intrigeerde mij maar de compleet onvoorspelbare grillige vorm ervan.”