Rik Moens schildert met acryl, waarbij hij de verf in verschillende consistenties manipuleert, en als een volleerd alchemist experimenteert hij met een reeks additieven, waaronder verdikkingsmiddelen en lijmen. Het droogproces verloopt niet altijd zoals verwacht en de verf kan krimpen, rimpelen of barsten. In dit aspect van ‘toeval’ ziet de kunstenaar de mogelijkheid om dit resultaat als esthetisch element te verwerken. Een ander kenmerk is de nadruk die wordt gelegd op de materiële aspecten van de schilderkunst zelf. Het druipen van verf op de zijkanten van de doeken verloopt ongehinderd. Dit versterkt het idee om uit het platte vlak te stappen en een driedimensionale factor aan het werk toe te voegen. Het werk van Rik Moens is een voortdurend samenspel tussen artistieke integriteit en speelse ironie, tussen intimiteit en expressieve kracht.

Deze speelse ironie manifesteert zich ook in het werk De-Squared, dat verscholen ligt in de buik van de galerie. De kunstenaar ontwikkelde een machine die door middel van een verschuiving van uiterst decoratieve lovertjes het Zwarte vierkant van Kazimir Malevich onthult. Zoals ook Malevitch de schilderkundige oplossingen van zijn tijd onbevredigend vond, zo lijkt ook Rik Moens constant zoekende naar nieuwe manieren om met het gewicht van de traditie om te gaan.