Elke Van Kerckvoorde, aanvankelijk schilder, gebruikt in haar werk uiteenlopende grafische technieken. Ze duwt het grafische ambacht echter steeds verder weg van haar oorspronkelijke definitie en maakt zo de grens tussen beeldende kunst en ambacht diffuus. Het werk van Van Kerckvoorde verhoudt zich sterk tot de formele en conceptuele schilderkunst. Haar beeldtaal toont verwijzingen naar dagelijkse communicatie-symbolen en haar werkwijze kent een mathematische precisie.

Deze uiterste precisie zorgt voor een bijna machinale uitstraling van de werken, alsof ze niet door een menselijke hand vervaardigd zijn. Ze versnippert het beeld en laat het aan de toeschouwer om deze te reconstrueren. Dit uit zich vooral in het werk V_2. Het is een uitvergrote houten legpuzzel. We kennen deze uit onze kindertijd, waarbij we door verschuiving van de blokken tot een coherente afbeelding konden komen. Als toeschouwer mogen we van Van Kerckhove deze legpuzzel verschuiven in onze geest. Of we dan tot een coherente afbeelding komen, ligt geheel aan onszelf en onze verbeelding.