De schilderijen van Cathérine Claeyé bewegen zich op de grens tussen alles en niets, het schijnbaar onnozele en het sublieme. Claeyé weet een spanning te genereren tussen de materiële componenten van het schilderij en de virtuele ruimte van het beeld, het concrete en het imaginaire, het letterlijke en het mogelijke. Dat verleent haar beelden een grote suggestieve kracht en een bijzondere kwetsbaarheid, een kinderlijke speelsheid en een existentiële lading.