In een tweede installatie, tot stand gekomen tijdens en na een residentie in Berlijn, verhoudt Van Dorpe zich tot een commerciële galerie, gesitueerd in een groot(historisch) gebouw van DDR-signatuur, en tevens voormalig hoofdkantoor van de Berliner Verlag, nu Berliner Zeitung. De galerie is niet zichtbaar van de straat, en profileert zich meer als een ‘kantoor’ of ‘werkplek’ dan als een traditionele tentoonstellingsplek. Van Dorpe was in eerste instantie gefascineerd door de combinatie van deze exotisch aandoende, voormalig socialistische locatie met een galerie die een programmatie voert die zowel qua esthetische als theoretische referenties (Alain Badiou, Jacques Rancière) zowel vertrouwd oogde maar tegelijk verwantschap vertoont met de beginselen van het ideologische kader dat aan de grondslag ligt van het gebouw waarin het ondergebracht is. De installatie bestaat uit drie delen. Ten eerste zeven verschillende isometrieën en een perspectieftekening van het grote DDR-gebouw, waarbij alle toevoegingen of wijzigingen van na de Val van de Muur in 1989 weggelaten zijn. Ten tweede zijn in een krantje teksten over de galerie die via het internet verstuurd zijn gebundeld, aangevuld met een mail van Stijn gericht aan de galeristen, waarin hij na een moeilijk verlopen gesprek enkele bedenkingen bij hun positie formuleert. Ten derde, het afgietsel van de laatste originele klink in het gebouw, door de concierge aan Stijn gegeven nadat de man vernomen had dat hij twee jaar voor zijn pensionering zijn ontslag zou krijgen. In alle documenten mag gesnuisterd worden.