Het oeuvre van het kunstenaarsduo Sarah & Charles omvat verschillende kunstvormen: installaties, sculpturen, video’s en scénografie laten ze naadloos in elkaar overvloeien. De rode draad doorheen hun werk is een interesse voor verhaal, fictie en mise-en-scène. Ook in Emergent pogen ze de tentoonstellingsruimte te fictionaliseren. Een bakstenen gordijn verwelkomt de bezoeker bij het binnenkomen in de tentoonstellingsruimte. Het legt een link naar de bakstenen vloer wat verderop en verhult twee ‘Haut Reliefs’: architectuur/décor opgehangen aan de muur. Het eigenlijke onderwerp hiervan is verborgen achter iets wat lijkt een bakstenen muur te zijn. Enkel doorheen de inkepingen kunnen we er een glimp van opvangen. Ingelijst hopen de stukken architectuur het statuut van kunstwerk te kunnen verwerven.

Verder wandelend in de tentoonstellingsruimte stoten we op twee architecturale vormen van display. Sarah & Charles ontwierpen de metalen structuren, versierd met macramé en planten, vorig jaar voor een groepstentoonstelling in Argos. Vandaag versperren ze in Emergent de weg naar het tussenverdiep en gaan ze tegelijkertijd in dialoog met de trap ernaar. Aangekomen op het tussenverdiep, snijdt een stenen bankje ons de pas af. Maar de ‘steen’ is geen ‘steen’ en is vergroeid met de valse muur die al een tijdje dienstdoet als tentoonstellingsarchitectuur. De bank wordt geflankeerd door een ‘Sound’, geluid zonder geluid. De (klank)-kleur deint uit in de ruimte en palmt de tentoonstellingsarchitectuur in.

In de videoruimte draait Sarah en Charles’ film Suspension of Disbelief, het vierde deel uit de reeks Props for Drama (2009-2013). ‘Suspension of disbelief’ is een term uit de literatuur waarmee gedoeld wordt op het gegeven dat de lezer, of in dit geval de toeschouwer, voor even zijn ongeloof dient op te schorten om volledig te kunnen opgaan in het verhaal. Dit gegeven is essentieel voor het werk van Sarah & Charles, dat een spel is tussen voor en achter de schermen, dat voortdurend illusies creëert om ze gelijktijdig op te heffen. In Suspension of Disbelief, een musical, danst de cast met spierwitte, overduidelijk fake architecturale elementen, ‘props’ die terugkeren in de lichtbak, elders opgesteld in de kelder.