Expo #19 - De la tranquillité/van het verpozen
Alain Janssens doceerde lange tijd esthetiek, atelier en portretkunst aan de Ecole Supérieure des Arts Saint-Luc in Luik. Als architectuurfotograaf heeft hij in de loop der jaren, consequent en in de luwte, een zeer persoonlijk, uniek en samenhangend werk ontwikkeld. Zijn onderwerpen hebben niets spectaculairs: het zijn bomen, planten of vruchten; de dagelijkse omgeving of de wandeling; enkele landschaps- gezichten, portretten en naakten. Plaatsen hebben hun belang, maar nooit is er iets in het onderwerp dat het beeld dicteert: bij Alain Janssens draait het om iets anders. Hij zoekt naar het leven dat trilt in de inerte materie, en naar de transfiguratie van het banale door het licht, met als enig gereedschap de traagheid van zilvernitraat en het ambacht van zwart en wit. Zijn praktijk is eerder tijdloos te noemen dan anachronistisch; ze is niet te geconstrueerd en ook niet te cerebraal; een foto moet voor hem betekenis met gevoel combineren, zij moet iets in zich opnemen van de spontaniteit van het moment en van het toeval.