Kamiel De Waal heeft binnen de context van deze tentoonstelling carte blanche gekregen – een rol van joker die hem als gegoten past. Als jonge, pas afgestudeerde kunstenaar observeert hij het reilen en zeilen in de kunstwereld half sceptisch, half geamuseerd, deels als buitenstaander, deels als participant. Wanneer hij in het verleden technieken gebruikte als 3D-print of opblaas-sculpturen, dan evoceerde dit zijn overtuiging dat de kunstpraktijk niet zelden uit een gedurfd staaltje bluf bestaat. Hij is het type kunstenaar dat de dunne grens tussen ‘iets’ en ‘niets’, tussen het magische beeld en de ‘ingezakte soufflé’ durft te bewandelen.
Vaak ook gaat hij diverse, ongelijksoortige elementen met elkaar combineren tot deze constellatie van dingen – in een zoekend, tastend, sensitief spel - een sterk beeld laat verschijnen.
Deze onderdelen kunnen zowel alledaagse, hier of daar gesprokkelde dingen zijn, als een 3D-print, of een stuk gesculpteerd hout. Of het nu een tombe van kartonnen dozen of een totem van plastic schalen betreft: telkens verhouden deze constructies zich op een vrij directe wijze tot het lichaam van de toeschouwer.

“Nouveaux trucs, nouvelles combines,” zo placht een notoire voorganger-ontsnappingskunstenaar zijn praktijk eertijds te formuleren.