In 1954 gaven het latere British Petroleum en Total een jonge Jacques Cousteau de opdracht om een oceanografisch opmeting van de Perzische golf uit te voeren. Later in zijn loopbaan ontpopte de ontdekkingsreiziger, onderzoeker en tv-ma- ker zich tot een verdediger van natuurbehoud. Maar als een bepalende factor in de ontdek- king van olie had zijn opmeting onomkeerbare gevolgen voor de regio en de wereld. Whelan reisde met een duikteam naar een reeks coördinaten van Cousteau’s kaart, en maakte zijn eigen beelden en opmetingen van de zeebodem. Daarbij werden niet-invasieve zandstalen verzameld. Een glasblazer transformeerde de stalen in glaskorrels, en blies deze in gebruikte duikflessen.
Op een zomerdag in 1991, dichtbij de plek aan de Ierse kust waar Whelan opgroeide, verdween een duiker na een sprong van de rotsen. Hij werd pas dagen later gevonden, verstrikt in illegaal geplaatste visnetten. Whelan positioneerde kwartskristallen op deze plek. Gedurende een maancyclus werden ze overspoeld door de golven. Daarna werden ze verzameld zonder menselijke aanraking, opdat zowel het oppervlak als het mogelijke, binnenin geabsorbeerde trauma onaangeroerd zouden blijven. Met extreme macro-fotografie werden de hoeken en oppervlakken van de kristallen, met de aangehechte algen, in beeld gebracht. Daarna
werden ze terug in zee geplaatst.