Met een aanstekelijke onbevangenheid laat Hilde Overbergh zich op sleeptouw nemen door de restanten, stoffen, dingen, materialen die ze rond zich aantreft, én door de waaier aan mogelijke werkzaamheden waarin deze attributen zich laten assembleren, verbinden, vervlechten, aaneenrijgen tot veel- vormige constellaties. “On ne peut être matérialiste que poétiquement,” schreef Mikel Dufrenne.

curator: Frank Maes